5 + y — y = -5
5 = -5 Լուծում չունի
2x = -3y — 4
x = -1,5y — 2
5(-1,5y — 2) + 6y = 7
-7,5y — 10 + 6y = 7
-1,5y = 17
y = 11.1/3
2y = 11 — 3x
y = 5.5 — 1.5x
4x — 5(5.5 — 1.5x) = 3
4x — 27.5 — 7.5x = 3
-7.5x + 4x = 3 + 27.5
-3.5x = 30.5
x = -8.71
y = 5.5 — 1.5(-8.71)
y = 5.5 — 13
y = -7.5
1 gramer
a
1If i clean the house, my parents will give me some extra money.
2I phone Mike he not arrive before 10 o’clock.
3If you speak very fast. they is not understand you.
4If Marco phone tonight. is phone you and tell him
5Your parents not know if you it is not tell them.
b
1You like this music, don’t you?
2 Your sister goes to my scholl, Its my sister?
3His father’s French, don’t father?
4We’re late, don’t you?
5They aren’t at home, don’t your home?
6 She hasn’t been to Canada, don’t your from?
c
1 John’s just had his breakfast
2No thanks. I already had some
3 No thanks. you buy had your sister a present yet?
4We already had finish our homework.
5 I see Marta the film yet?
2 vocabulary
a
Baritist English North American English
Flat ——————————-apartment
Lift————————————elevator
lorry———————————-truck
rubbish
Ներկայացրու VI դարում Հայաստանում տեղի ունեցող ժամանակագրությունը:
VI դարում Հայաստանը բաժանված էր Բյուզանդիայի և Պարսկաստանի միջև: Եվ Արևմտյան, և Արևելյան Հայաստանում օտար նվաճողները փորձում էին թուլացնել դեռևս պահպանված հայ նախարարներին և ձուլել հայ ժողովրդին: Հայերը ապստամբություններ բարձրացրին նրանց դեմ 539 թվականին Արմ. Հայաստանում, իսկ 571–572 թթ.՝ Արևելյան: Ապստամբությունները հաջողություն ունեցան, սակայն այն ոչինչ չտվեց հայ ժողովրդին: 591 թ. Հայաստանը նոր առանձնացման ենթարկվեց:
Վերլուծիր Հուստինիանոս Ա-ի վարած քաղաքականությունը Հայաստանի և հայերի նկատմամբ:
Հուստինիանոս Ա-ն վարում էր բյուզանդական կենտրոնական իշխանության ամրապնդման և հայկական իշխանությունները թուլացնելու քաղաքականություն: Նա առաջին հերթին նոր բաժանումներ կատարեց Արևմտյան Հայաստանում, ստեղծեց չորս նահանգներ՝ Առաջին, Երկրորդ, Երրորդ և Չորրորդ Հայքեր, նշանակեց բյուզանդացի կառավարիչների: Հայ իշխաններին թուլացնելու նպատակով փոխեց ժառանգության փոխանցման կարգը՝ ժառանգելու իրավունք տալով նաև աղջիկներին,: Բարձրացրեց հարկերը: Ճնշեց իր դեմ բարձրացված ապստամբությունը՝ պատանդ վերցնելով ապստամբության ղեկավար Արտավան Արշակունուն: Հուստինիանոսի վարած քաղաքականության մեջ Հայաստանի համար դրականը այն էր, որ նա վերականգնում էր հայկական քաղաքները:
Համեմատիր, համադրիր Արևելյան, Արևմտյան Հայաստանում տեղի ունեցող իրադարձությունները:
Եվ՛ Արևելյան, և՛ Արևմտյան Հայաստանում կային բազմաթիվ պատերազմական և դժգոհություն արտահայտող իրավիճակներ: Արևմտյան Հայաստանում կային ինքնուրույն հայկական իշխանություններ, Հուստինիանոս Առաջինը բազմաթիվ միջոցառումներ իրականացրեց հայերի քիչ թե շատ ինքնուրույնությունը վերացնելու համար: Արևելյան Հայաստանում Վարդ Պատրիկի օրոք հայոց կաթողիկոս Բաբգեն Ա-ն գումարեց եկեղեցական ժողով, որով ուղենշվեց հայ եկեղեցու դավանաբանական ինքնուրույնությունը: Հայաստանում մարզպան նշանակվեց պարսիկ Սուրենը, ում օրոք ավելի ծանրացան հարկերն ու տուրքերը, սաստկացան կրոնական հալածանքները, իմ կարծիքով պարսիկ Սուրենն ու Հուստինիանոս Ա-ն և նրանց վարած քաղաքականությունները ունեին որոշակի նմանություններ, երկուսի օրոք էլ շատ բաներ բարդացան:
Ներկայացրու օտար տիրապետողների վարած քաղաքականության հիմնական ուղղությունները:
Եվ՛ Բյուզանդիան, և՛ Պարսկաստանը վարում էին Հայաստանը թուլացնելու քաղաքականություն, որը հետևում էր մի նպատակի՝ ամրապնդել իրենց կենտրոնական իշխանությունը: Նրանք սահմանափակում էին հայ իշխանների իրավունքները, փորձում իրենց կրոնը պարտադրել, հայկական զորքը օգտագործում էին իրենց թշնամիների դեմ կռվի ժամանակ:
Աղբյուրները՝ Հայոց պատմություն ,դասագիրք 7-րդ դասարան/էջ 42-46/, համացանց
Հետազոտական աշխատանք
<<Հուստինիանոս Ա-ն , նրա վարած քաղաքականությունը հայերի նկատմամբ>>
Հուստինիանոս Ա Փլավիոս Պետրոս Սավվատիոս ձգտել է վերականգնել Հռոմեական կայսրության երբեմնի հզորությունն ու տարածքը։ Հուստինիանոս Ա-ն, Բյուզանդական Հայաստանի հասարա-քաղաքական յուրատեսակ կարգը վերացնելու և հռոմանականացնելու նպատակով, ձեռնարկել է զինվորական, վարչական և տնտեսական բարեփոխումներ։ 529-ին Փոքր Հայքը (բաժանված էր Առաջին և Երկրորդ Հայքերի), Սատրապական Հայաստանըև Ներքին Հայքը միավորել է զինվորական մեկ շրջանի մեջ՝ մագիստրոսի գլխավորությամբ։Ստեղծել է վարչական 4 միավոր՝ Ներքին կամ Ներքնագույն, Երկրորդ, Երրորդ և Չորրորդ Հայքեր։ փոխել է (536-ին) ժառանգության կարգը՝ ժառանգելու իրավունք արտոնելով նաև ընտանիքի իգական սեռի անդամներին։ Վերակառուցել է հայկական հին քաղաքները՝ Կարինը, Մալաթիան, Սեբաստիան, Անարզաբան և հիմնել նորերը՝ կայսրության արևելքում առևտուրն ու արհեստագործությունը զարգացնելու, բյուզանդական տիրապետությունն ամրապնդելու նպատակով։ Հայտնի է նաև իր շինարարական գործունեությամբ, որի թագն ու պասկն է հանդիսանում Կոստանդնուպոլսում Սուրբ Սոֆիայի տաճարի կառուցումը։Քաղաքական և տնտեսական ճնշումների հետևանքով մեծ թվով հայեր հեռացել են հայրենիքից, զգալիորեն ստվարացել է Փոքր Ասիայի շատ շրջանների ու Կոստանդնուպոլսի հայ համայնքը, իսկ հայ իշխանների մի մասը ծառայության է անցել բյուզանդական բանակում և արքունիքում: Հուստինիանոս I-ի քաղաքականությունը դժգոհություն և զայրույթ է առաջացրել Արևմտյան Հայաստանում: 539 թ-ին Առաջին Հայքում ապստամբություն է բռնկվել Հովհաննես Արշակունու գլխավորությամբ: Ապստամբները, անկախ հռչակելով Առաջին Հայքը, ջախջախել են բյուզանդական զորքը, սակայն չեն կարողացել պահպանել անկախությունը: 548 թ-ին հայ վերնախավը՝ Արշակ և Արտավան Արշակունիների գլխավորությամբ, անհաջող դավադրություն է կազմակերպել կայսեր դեմ:
Столкновения начались утром 27 сентября на линии соприкосновения вооружённых сил Нагорного Карабаха и Азербайджана. Обе стороны сообщили о жертвах среди военных и гражданского населения. В ответ на столкновения в Армении и в непризнанной Нагорно-Карабахской Республике объявили военное положение и всеобщую мобилизацию. В ряде районов Азербайджана, в свою очередь, объявили военное положение и комендантский час. 28 сентября Армения запретила выезд из страны всем мужчинам мобилизационного резерва старше 18 лет, а Азербайджан объявил частичную мобилизацию. 29 сентября Совет Безопасности ООН провёл экстренную встречу по ситуации в Нагорном Карабахе.
Многие страны и Организация Объединённых Наций решительно осудили конфликт и призвали обе стороны снизить напряжённость и без промедления возобновить конструктивные переговоры, в то время как Афганистан, Пакистан, Турция и Северный Кипрвыразили поддержку Азербайджану. Армению поддержали Генеральный секретариат Организации американских государств, Генеральный секретарь Международной организации Франкофонии, Кипр, Президент Франции Эмманюэль Макрон, Палата представителей Нидерландов.
Поддержка Азербайджана Турцией рассматриваетсякак попытка расширить сферу своего влияния как за счет усиления позиции Азербайджана в конфликте, так и за счет маргинализации влияния России в регионе.
1826-1828թթ. Ռուս-պարսկական պատերազմի սկիզբը , ընթացքը ավարտը, արդյունքները
Ռուս-պարսկական պատերազմ, 1826-1828 թվականներին տեղի ունեցած ռազմական գործողություն պատմական Հայաստանի արևելյան գավառներում Ռուսական կայսրության և Ղաջարական Իրանի միջև։
Այս, ինչպես և նախորդ (1804-1813) պատերազմների պատճառը եղել է Ռուսաստանի ընդլայնումը դեպի Սև և Կասպից ծովեր։ Դրան զուգահեռ Անգլիան ցանկանում էր կասեցնել ռուսների առաջխաղացումը, և սեփական ձեռքերում կենտրոնացնել արևելքի, մասնավորապես՝ Հնդկաստանի, Պարսկաստանի ու Օսմանյան կայսրության հետ կատարվող առևտուրը: Իր հերթին Իրանում նոր հիմնադրված հարստության՝ Ղաջարիների երկրորդ շահ Ֆաթհ Ալին (1797-1834), ցանկանում էր հետ գրավել նախորդ պատերազմում Գյուլիստանի պայմանագրով կորցրած գավառները՝ ի դեմս արևելյան Վրաստանի, Կուր-Արաքսյան միջագետքի, Կասպից ծովի արևմտյան ափերի։
Պատերազմի առիթը 1825 թվականի դեկտեմբերին Ռուսաստանում բռնկված ապստամբությունն էր: Որոշ պատմաբաններ համարում են, որ այդ ընդվզումը կապված էր ԱՄՆ-ի անկախության հռչակագրի և անկախության պատերազմի հետ: Ալեքսանդր I-ի մահից հետո Սանկտ Պետերբուրգում գահ է բարձրանում եղբայրը՝ Նիկոլայ I-ը, որի թագադրմանը դեմ լինելով՝ բանակի որոշ սպաներ ընդվզում են: Նրանք հայտնի են դառնում «դեկաբրիստներ» անունով: Ռոմանովները ճնշում են ապստամբությունը և վերահաստատում իրենց իշխանությունը: Դրանից հետո անգլիական գործակալներն Իրանում լուրեր էին տարածում, թե Ռուսաստանում սկսել են գահակալական կռիվներ, և իսկական ժամանակն է թագավորին չենթարկված զորքերից խլելու կորցրած տարածքները:
Պատերազմն ավարտվել է 1828 թվականին Ռուսաստանի հաղթանակով։ Հյուսիսային Իրանի Թուրքմենչայ գյուղում կնքվում է հաշտության պայմանագիր, որով Իրանը հրաժարվում է Երևանի և Նախիջևանի խանություններից՝ հօգուտ Ռուսաստանի: Վերջինս հրաժարվում է Արաքս գետից հարավ ընկած գրավյալ տարածքներից:
1827թ. հոկտեմբերին ռուսական զորամասերը մտան Թավրիզ։ Տեղի հայերը աղ ու հացով դիմավորեցին նրանց։ 1827թ. վերջերին և 1828թ. սկզբներին ռուսական զորքերի գրավեցին՝Խոյը, Սալմաստը, Ուրմիան և շարժվեցին դեպի Իրանի մայրաքաղաք Թեհրան։ Շահը ստիպված հաշտություն խնդրեց։ 1828թ. փետրվարի 10-ին Թուրքմենչայ գյուղում կնքվեց հաշտության պայմանագիր։ Այդ պայմանագրով Արևելյան Հայաստանի ևս մի ընդարձակ տարածք ՝ Երևանի և Նախիջևանի խանությունները անցավ Ռուսաստանին։ Պարսկաստանի տիրապետության տակ մնացած հայերին իրավունք տրվեց մեկ տարվա ընթացքում իրենց շարժական գույքով բնակություն հաստատելու Ռուսաստանին անցած շրջաններում։ Ռուս-պարսկական սահմանի մի հատված անցնում էր Արաքս գետով։ Պարսկահայք նահանգը՝իր հայտնի Խոյ և Սալմաստ գավառներով վերադարձվեց պարսիկներին։
19-րդ դարի սկզբին Արևելյան Հայաստանը պարսկական տերության, իսկ Արևմտյան Հայաստանը Օսմանյան կայսրության տիրապետության տակ էր։ Հյուսիսային Հայաստանի մի քանի գավառներ ՝ Լոռին, Շամշադինը, Սրևելավրացական թագավորության կազմում էին։ Արևելյան Հայաստանի մնացած տարածքը ընդգրկում էր Երևանի, Նախիջևանի, Գանձակի, Ղարաբաղի խանությունները։ Երևանի խանը՝սարդարը, նաև ամբողջ Արևելյան Հայաստանի կառավարիչներից ամենաազդեցիկն էր։ Երևանի խանությունը բաժանված էր 15 մահալի։ Մահալի կառավարիչ ՝ միբրոլուքը, նշանակում էր սարդարը։ Առանձին վարչական միավոր էր Երևան քաղաքը։ Նրա գլխավոր պաշտոնյան կոչվում էր քալանթար, այսինքն քաղաքապետ։ 19-րդ դարի սկզբին Արևելյան Հայաստանը պարսկական տերության, իսկ Արևմտյան Հայաստանը Օսմանյան կայսրության տիրապետության տակ էր։ Հյուսիսային Հայաստանի մի քանի գավառներ ՝ Լոռին, Շամշադինը, Սրևելավրացական թագավորության կազմում էին։ Արևելյան Հայաստանի մնացած տարածքը ընդգրկում էր Երևանի, Նախիջևանի, Գանձակի, Ղարաբաղի խանությունները։ Երևանի խանը՝սարդարը, նաև ամբողջ Արևելյան Հայաստանի կառավարիչներից ամենաազդեցիկն էր։ Երևանի խանությունը բաժանված էր 15 մահալի։ Մահալի կառավարիչ ՝ միբրոլուքը, նշանակում էր սարդարը։ Առանձին վարչական միավոր էր Երևան քաղաքը։ Նրա գլխավոր պաշտոնյան կոչվում էր քալանթար, այսինքն քաղաքապետ։ 1813թվականին հոկտեմբերի 12-ին Արցախի Գյուլիստան գյուղում Պարսկական կողմը հակադրված էր կնքել հաշտություն։ Այս պայմանագրով Իրանը հօգուտ Ռուսաստանի հրաժարվեց Արևելյան Վրաստանից, Գանձակից, Արցախից, Շիրակից, Լոռուց և Շամշադինից։ Արևելյան Հայաստանից Ռուսաստանին անցան զգալի տարածքներ։ Երևանի և Նախիջևանի խանությունները դեռևս մնում էին Պարսկաստանի տիրապետության տակ։
Լուսավորության դարաշրջանը 17-րդ դարի վերջի — 19-րդ դարասկզբի լուսավորչական, մտավոր և հոգևոր շարժում: Եվրոպայում և Հյուսիսային Ամերիկայում: Դա Վերածննդի դարաշրջանի հումանիզմի և Նոր դարաշրջանի սկզբի ռացիոնալիզմի բնական շարունակությունն էր, որը դնում էր կրթական աշխարհայացքի հիմքերը. Կրոնական աշխարհայացքի մերժումը և բանականության կոչը որպես մարդու և հասարակության ճանաչման միակ չափանիշ: Անունը ամրագրվեց Ի. Կանտի հոդվածի տպագրությունից հետո Պատասխան. Հարցի ՝ ի՞նչ է լուսավորությունը: (1784) «Լույս» արմատ բառը, որից ծագում է «լուսավորություն» (անգլ. Enlightenment; ֆրանսիական Les Lumières; գերմաներեն Aufklärung; It. Illuminismo) տերմինը, վերադառնում է հին կրոնական ավանդույթ, որն ամրագրված է ինչպես Հին, այնպես էլ Նոր Կտակարաններում: Սա և՛ լույսի անջատումն է խավարից, և՛ Աստծո ՝ որպես Լույսի սահմանման: Քրիստոնեացումը ինքնին ենթադրում է մարդկության լուսավորություն Քրիստոսի ուսմունքի լույսով: Վերանայելով այս պատկերը ՝ լուսավորիչները դրա մեջ նոր ըմբռնում են մտցնում ՝ խոսելով բանականության լույսով մարդուն լուսավորելու մասին: Լուսավորությունը սկիզբ է առել Անգլիայում 17-րդ դարի վերջին: դրա հիմնադիր Դ. Լոկի (1632-1704) և նրա հետևորդների Գ. Բոլինգբրոկի (1678-1751), Դ. Ադիսոնի (1672-1719), Ա. Է. Շաֆթսբերիի (1671 — 1713), Ֆ. Հաթչսոնի (1694-17) գրություններում 1747), ձևակերպվել են կրթական ուսուցման հիմնական հասկացությունները. «Ընդհանուր բարիք», «բնական մարդ», «բնական իրավունք», «բնական կրոն», «սոցիալական պայմանագիր»: Բնական իրավունքի վարդապետությունը, որը շարադրված է Դ. Լոկի կողմից Պետական կառավարման երկու տրակտատներում (1690), հիմնավորում է մարդու հիմնարար իրավունքները. Ազատություն, հավասարություն, անձի և ունեցվածքի անձեռնմխելիություն, որոնք բնական են, հավերժ և անքակտելի: Մարդիկ պետք է կամավոր կնքեն սոցիալական պայմանագիր, որի հիման վրա ստեղծվում է մարմին (պետություն) ՝ իրենց իրավունքների պաշտպանությունն ապահովելու համար: Սոցիալական պայմանագրի հայեցակարգը հասարակության վարդապետության հիմնարարներից մեկն էր, որը մշակվել էր վաղ անգլիական լուսավորության առաջնորդների կողմից:
18-րդ դարում Ֆրանսիան դարձավ կրթական շարժման կենտրոնը: Ֆրանսիական լուսավորության առաջին փուլում հիմնական դեմքերն էին C.L. Montesquieu- ն (1689-1755) և Վոլտերը (F.M. Aruet, 1694-1778): Մոնտեսքյոյի գրություններում Լոկի վարդապետությունը օրենքի գերակայության վերաբերյալ հետագա զարգացում ունեցավ: Օրենքների ոգու մասին տրակտատում (1748) ձևակերպվեց իշխանությունների օրենսդրական, գործադիր և դատական իշխանությունների բաժանման սկզբունքը: Պարսկական տառերով (1721) Մոնտեսքյեն նախանշում էր այն ուղին, որով պետք է գնային ֆրանսիական լուսավորչական միտքը ՝ իր բանական և բնական պաշտամունքով: Այնուամենայնիվ, Վոլտերը հավատարիմ էր տարբեր քաղաքական հայացքների: Նա լուսավորական բացարձակության գաղափարախոսն էր և ձգտում էր լուսավորության գաղափարները սերմանել Եվրոպայի միապետների մեջ (ծառայություն Ֆրեդերիկ II- ի հետ, նամակագրություն Եկատերինա II- ի հետ): Նա առանձնանում էր հստակ արտահայտված հակակղերական գործունեությամբ, հակադրվում էր կրոնական ֆանատիզմին և կեղծավորությանը, եկեղեցական դոգմատիզմին և եկեղեցու գերիշխանությանը պետության և հասարակության վրա: Գրողի աշխատանքը բազմազան է թեմաներով և ժանրերով. Հակակղերական աշխատանքներ «Օրլեանի կույս» -ը (1735), «Ֆանատիզմ» կամ «Մուհամեդ մարգարե» (1742); «Candide» կամ «Լավատեսություն» (1759), «Անմեղ» (1767) փիլիսոփայական պատմությունները; ողբերգություններ Բրուտուս (1731), Տանկրեդ (1761); Փիլիսոփայական նամակներ (1733): Ֆրանսիական լուսավորության երկրորդ փուլում հիմնական դերը խաղում էին Դիդերոն (1713–1784) և հանրագիտարանները: 1751-1780 թվականների հանրագիտարանը կամ Գիտությունների, արհեստների և արհեստների բացատրական բառարանը դարձավ առաջին գիտական հանրագիտարանը, որն ուրվագծում էր ֆիզիկական և մաթեմատիկական գիտությունների, բնական գիտությունների, տնտեսագիտության, քաղաքականության, ճարտարագիտության և արվեստի բնագավառներում հիմնական հասկացությունները: Շատ դեպքերում հոդվածները մանրակրկիտ էին և արտացոլում էին վերջին գիտելիքները: Հանրագիտարանի ոգեշնչողներն ու խմբագիրներն էին Դիդերոն և d’. Դ. Ալեմբերտը (1717–1783). Վոլտերը, Կոնդիլակը, Հելվեցիոսը, Հոլբախը, Մոնտեսքյոն, Ռուսոն ակտիվ մասնակցություն ունեցան դրա ստեղծմանը: Գիտելիքների հատուկ ոլորտների մասին հոդվածները գրել են մասնագետներ ՝ գիտնականներ, գրողներ, ինժեներներ:
Երրորդ շրջանը առաջ բերեց J.-J.- ի գործիչը: Ռուսո (1712-1778): Նա դարձավ Լուսավորչության գաղափարների ամենաակնառու ժողովրդականացումը ՝ Լուսավորիչների ռացիոնալիստական արձակում մտցնելով զգայունության և պերճախոս պաթոսի տարրեր: Ռուսոն առաջարկեց հասարակության քաղաքական կառուցվածքի իր ուրույն տարբերակը: «Սոցիալական պայմանագրի մասին» կամ «Քաղաքական իրավունքի սկզբունքները» (1762) տրակտատում նա առաջ քաշեց ժողովրդական ինքնիշխանության գաղափարը: Ըստ այդմ ՝ կառավարությունը ժողովրդի ձեռքից իշխանություն է ստանում հանձնարարականի տեսքով, որը նա պարտավոր է իրականացնել ժողովրդի կամքին համապատասխան: Եթե դա խախտում է այս կամքը, ապա ժողովուրդը կարող է սահմանափակել, փոփոխել կամ խլել իրեն տրված իշխանությունը: Իշխանության այդպիսի վերադարձի միջոցներից մեկը կառավարության բռնի տապալումն է: Ռուսոյի գաղափարներն իրենց հետագա զարգացումը գտան Ֆրանսիական մեծ հեղափոխության գաղափարախոսների տեսության և պրակտիկայի մեջ:
Ուշ լուսավորության շրջանը (18-րդ դարավերջ — 19-րդ դարի սկիզբ) կապված է Արևելյան Եվրոպայի երկրների, Ռուսաստանի և Գերմանիայի հետ: Գերմանական գրականությունն ու փիլիսոփայական միտքը նոր ազդակ են հաղորդում լուսավորչությանը: Գերմանացի լուսավորիչները անգլիացի և ֆրանսիացի մտածողների գաղափարների հոգևոր հետնորդներն էին, բայց նրանց գրություններում նրանք վերափոխվեցին և խորապես ազգային բնույթ ստացան: Ազգային մշակույթի և լեզվի ինքնատիպությունը պնդում էր G.Գ.Գերդերը (1744-1803): «Մարդկության պատմության փիլիսոփայության գաղափարներ» (1784-1791) նրա հիմնական աշխատանքը դարձավ առաջին հիմնարար դասական աշխատանքը, որով Գերմանիան մտավ համաշխարհային պատմական և փիլիսոփայական գիտության ասպարեզ: Եվրոպական լուսավորության փիլիսոփայական որոնումը համահունչ էր գերմանացի շատ գրողների ստեղծագործություններին: Համաշխարհային հռչակ ստացած գերմանական լուսավորության գագաթը այնպիսի գործեր էին, ինչպիսիք են «Ավազակները» (1781), «Խորամանկությունն ու սերը» (1784), «Վալլենշտեյնը» (1799), «Մարիա Ստյուարտը» (1801) ՝ Ֆ. Շիլլերի (1759-1805), «Էմիլիա Գալոտի», «Նատան իմաստուն Գ» E. Lessing (1729-1781) և հատկապես Faust (1808-1832) I.-V. Գյոթե (1749-1832): Լուսավորչության գաղափարների ձևավորման գործում կարևոր դեր են խաղացել փիլիսոփաներ Գ.Վ. Լայբնիցը (1646-1716) և Ի. Կանտը (1724-1804): Լուսավորչության համար ավանդական առաջընթացի գաղափարը զարգացրեց Մաքուր բանականության քննադատության մեջ Ի. Կանտը (1724–1804), որը դարձավ գերմանական դասական փիլիսոփայության հիմնադիրը:
Լուսավորչության զարգացման ողջ ընթացքում «բանականություն» հասկացությունը նրա գաղափարախոսների հիմնավորման կենտրոնում էր: Լուսավորիչների մտքում բանականությունը մարդուն տալիս է ինչպես սոցիալական կառուցվածքի, այնպես էլ իր ընկալումը: Երկուսն էլ կարող են փոխվել դեպի լավը, բարելավվել: Այսպիսով, հիմնավորվեց առաջընթացի գաղափարը, որը ընկալվեց որպես պատմության անշրջելի ընթացք ՝ տգիտության մթությունից մինչև բանականության արքայություն: Գիտական գիտելիքները համարվում էին մտքի գործունեության բարձրագույն և ամենաարդյունավետ ձև: Հենց այս դարաշրջանում էին ծովային ճանապարհորդությունները դառնում համակարգված և գիտական: Աշխարհագրական հայտնագործություններ Խաղաղ օվկիանոսում (Easterատկի կղզիներ, Թահիթի և Հավայներ, Ավստրալիայի արևելյան ափ) J. Roggeven (1659-1729), D. Cook (1728-1779), L.A. Bougainville (1729-1811), J. Ֆ. Լա Պերուզը (1741-1788) հիմք դրեց այս տարածաշրջանի համակարգված ուսումնասիրության և գործնական զարգացման, որը խթանեց բնական գիտությունների զարգացումը: Կ. Լիննին (1707-1778) մեծ ներդրում ունեցավ բուսաբանության մեջ: «Բույսերի տեսակներ» (1737) գրքում նա նկարագրել է բուսական և կենդանական աշխարհի հազարավոր տեսակներ և նրանց կրկնակի լատինական անվանումներ տվել: L. Լ. Բուֆոնը (1707-1788) գիտական շրջանառության մեջ է մտել «կենսաբանություն» տերմինը ՝ այն անվանելով «կյանքի գիտություն»: Ս. Լամարկը (1744-1829) առաջ է քաշել էվոլյուցիայի առաջին տեսությունը: Մաթեմատիկայում Ի. Նյուտոնը (1642–1727) և Գ.Վ. Լեյբնիցը (1646–1716) գրեթե միաժամանակ հայտնաբերել են դիֆերենցիալ և ինտեգրալային հաշիվներ: Մաթեմատիկական վերլուծության մշակմանը նպաստեցին Լ. Լագրանժը (1736–1813) և Լ. Էյլերը (1707–1783): Modernամանակակից քիմիայի հիմնադիր Ա.Լ. Լավոզիերը (1743–1794) կազմել է քիմիական տարրերի առաջին ցուցակը: Լուսավորչության գիտական մտքի բնորոշ առանձնահատկությունն այն էր, որ այն կենտրոնանում էր գիտական նվաճումների գործնական օգտագործման վրա ՝ արդյունաբերական և սոցիալական զարգացման շահերից ելնելով:
Theողովրդին կրթելու խնդիրը, որը իրենց առջև դնում էին լուսավորիչները, պահանջում էր մանրակրկիտ ուշադրություն դաստիարակության և կրթության հարցերին: Ուստի ՝ ուժեղ դիդակտիկ սկիզբ, որն արտահայտվում է ոչ միայն գիտական տրակտատներում, այլև գրականության մեջ: Լինելով իսկական պրագմատիստ, ով մեծապես կարևորում էր այն առարկաները, որոնք անհրաժեշտ էին արդյունաբերության և առևտրի զարգացման համար, Դ. Դ.Դեֆոյի (1660–1731) Ռոբինզոն Քրուզոյի (1719) կյանքը և զարմանալի արկածները կարելի է անվանել կրթության վեպ: Այն ներկայացրեց բանական անհատի վարքի մոդել և դիդակտիկ տեսանկյունից ցույց տվեց գիտելիքի և աշխատանքի կարևորությունը անհատի կյանքում: Դիդակտիկ են նաև անգլիական հոգեբանական վեպի հիմնադիր Ս. Ռիչարդսոնի (1689–1761) աշխատանքները, որոնց վեպերում Պամելան կամ Պարգևատրված առաքինությունը (1740) և Կլարիսա Գարլոուն կամ «Երիտասարդ տիկնոջ պատմությունը» (1748–1750) վեպերում մարմնավորում են անհատականության մաքրասեր և կրթական իդեալը: Ֆրանսիացի մանկավարժները խոսեցին նաև կրթության որոշիչ դերի մասին: K. Helvetius- ը (1715-1771) իր մտքում (1758) և մարդու վրա (1769) աշխատություններում վիճում է ազդեցությունը «միջավայրի» դաստիարակության վրա, այսինքն. կյանքի պայմանները, սոցիալական կառուցվածքը, սովորույթներն ու բարքերը: Ռուսոն, ի տարբերություն այլ լուսավորիչների, տեղյակ էր բանականության սահմանափակումների մասին: Գիտությունների և արվեստի մասին իր տրակտատում (1750) նա կասկածի տակ դրեց գիտության պաշտամունքը և անսահման լավատեսությունը, կապված առաջընթացի հնարավորության հետ ՝ համարելով, որ քաղաքակրթության զարգացման հետ մեկտեղ տեղի է ունենում մշակույթի աղքատացում: Այս հավատալիքները կապված էին Ռուսո բնություն վերադառնալու կոչերի հետ: «Էմիլ» կամ «Կրթության մասին» (1762) էսսեում և «orուլիա» կամ «Նոր Էլոիզա» (1761) վեպում նա մշակեց բնական կրթության հայեցակարգը `հիմնված երեխայի բնական կարողությունների օգտագործման վրա, ծնունդից զերծ արատներից և վատ հակումներից, որոնք հետագայում ձեւավորվեցին նրա մեջ հասարակության ազդեցության տակ … Ըստ Ռուսոյի, երեխաները պետք է դաստիարակվեին հասարակությունից մեկուսացված ՝ մեկը բնության հետ մեկտեղ:
Լուսավորչական միտքն ուղղված էր ինչպես ամբողջ իդեալական պետության, այնպես էլ իդեալական անհատականության ուտոպիական մոդելների կառուցմանը: Հետեւաբար, 18-րդ դ. կարելի է անվանել «ուտոպիայի ոսկե դար»: Այս ժամանակի եվրոպական մշակույթը հսկայական քանակությամբ վեպերի և տրակտատների տեղիք տվեց, որոնք պատմում են աշխարհի վերափոխման մասին ըստ բանականության և արդարության օրենքների M. Մելիերի Կտակարանը (1664-1729); Բնության օրենսգիրքը կամ նրա օրենքների իրական ոգին (1773) Մորելի; Քաղաքացու իրավունքների և պարտականությունների մասին (1789) G. Mably (1709-1785); 2440 (1770) L.S. Mercier (1740-1814): Միևնույն ժամանակ, Դ. Սվիֆթի (1667–1745) Գուլիվերի ճանապարհորդությունը (1726) վեպը, որը քանդում է Լուսավորչության այնպիսի հիմնարար գաղափարներ, ինչպիսիք են գիտական գիտելիքների բացարձակացումը, օրենքի և բնական մարդու հավատը, կարող է դիտվել որպես ուտոպիա և դիստոպիա:
Լուսավորչության գեղարվեստական մշակույթում գոյություն չունի դարաշրջանի ոչ մի ոճ, ոչ մի գեղարվեստական լեզու: Դրանում միաժամանակ գոյություն ունեին ոճական տարբեր ձևեր ՝ ավելի ուշ բարոկկո, ռոկոկո, կլասիցիզմ, սենտիմենտալիզմ, նախառոմանտիզմ: Փոխվեց արվեստի տարբեր տեսակների հարաբերակցությունը: Երաժշտությունն ու գրականությունը հայտնվեցին առաջին պլան, թատրոնի դերը մեծացավ: Thereանրերի հիերարխիայում փոփոխություն տեղի ունեցավ: 17-րդ դարի «մեծ ոճի» պատմական և դիցաբանական նկարը տեղը զիջեց առօրյա և բարոյականացնող թեմաներով նկարներին (B.. Բ. Շարդին (1699-1779), Վ. Հոգարթ (1697-1764), B.. Բ. Գրուզ (1725-1805) Դիմանկար ժանրի մեջ անցում է տեղի ունենում շքեղությունից դեպի մտերմություն (Թ. Գեյնսբորո, 1727–1788, Դ. Ռեյնոլդս, 1723–1792) Թատրոնում հայտնվում է բուրժուական դրամայի և կատակերգության նոր ժանր, որում բեմում հայտնվում է նոր հերոս ՝ երրորդ կալվածքի ներկայացուցիչ — P.O.Baumarchais- ում (1732–1799) Սևիլյան վարսավիրում (1775) և Ֆիգարոյի ամուսնությունը (1784), Կ. Գոլդոնիում (1707–1793) երկու վարպետների ծառայի (1745, 1748) և Պանդոկում (1753): Համաշխարհային թատրոնի պատմության մեջ առանձնանում են R.B.Sheridan (1751-1816), G. Fielding (1707-1754), C. Gozzi (1720-1806) անունները:
Լուսավորության դարաշրջանում տեղի ունեցավ երաժշտական արվեստի աննախադեպ վերելք: Ք.Վ. Գլյուկի (1714–1787) իրականացրած բարեփոխումից հետո օպերան դարձավ սինթետիկ արվեստ ՝ մեկ ներկայացման մեջ համատեղելով երաժշտություն, երգ ու բարդ դրամատիկական գործողություն: FJ Haydn- ը (1732-1809) գործիքային երաժշտությունը բարձրացրեց դասական արվեստի բարձրագույն մակարդակի: Լուսավորչության երաժշտական մշակույթի գագաթնակետը JS Bach- ի (1685–1750) և WA Mozart- ի (1756–1791) աշխատանքներն են: Լուսավոր իդեալը հատկապես ցայտուն է Մոցարտի «Կախարդական սրինգը» (1791) օպերայում, որն առանձնանում է բանականության պաշտամունքով, լույսի, մարդու ՝ որպես Տիեզերքի պսակի գաղափարի միջոցով:
Ուսումնական շարժումը, ունենալով ընդհանուր հիմնական սկզբունքներ, տարբեր երկրներում նույն կերպ չի զարգացել: Յուրաքանչյուր նահանգում լուսավորության ձեւավորումը կապված էր նրա քաղաքական, սոցիալական և տնտեսական պայմանների, ինչպես նաև ազգային առանձնահատկությունների հետ:
ԱՆԳԼԵՐԵՆԱԿԱՆ ԿՐԹՈՒԹՅՈՒՆ.
Կրթական գաղափարախոսության ձևավորման ժամանակաշրջանն ընկնում է 17-18 դարերի սահմանագծին: Սա 17-րդ դարի կեսերի անգլիական բուրժուական հեղափոխության արդյունքն ու հետևանքն էր, որը հիմնարար տարբերությունն է աշխարհիկ լուսավորչության և մայրցամաքի միջև: Վերապրելով քաղաքացիական պատերազմի և կրոնական անհանդուրժողականության արյունալի ցնցումները ՝ բրիտանացիները ձգտում էին կայունության, այլ ոչ թե առկա համակարգի արմատական փոփոխության: Այստեղից էլ ստացվում է չափավորությունը, զսպվածությունն ու թերահավատությունը, որոնք բնութագրում էին անգլիական լուսավորությանը: Անգլիայի ազգային առանձնահատկությունը պուրիտանիզմի ուժեղ ազդեցությունն էր հասարակական կյանքի բոլոր ոլորտներում, հետևաբար, կրթության մտքի համար սովորական բանականության անսահման հնարավորությունների հավատը անգլիացի մտածողները համատեղում էին խոր կրոնասիրության հետ:
ՖՐԱՆՍԻԱԿԱՆ ԿՐԹՈՒԹՅՈՒՆ
առանձնանում է առավել արմատական հայացքներով քաղաքական և սոցիալական բնույթի բոլոր հարցերի վերաբերյալ: Ֆրանսիացի մտածողները ստեղծեցին վարդապետություններ, որոնք հերքում են մասնավոր սեփականությունը (Ռուսո, Մաբլի, Մորելի) ՝ պաշտպանելով աթեիստական հայացքները (Դիդերո, Հելվեթիուս, Պ.Ա. Հոլբախ): Հենց Ֆրանսիան, որը մեկ դար շարունակ դարձավ կրթական մտքի կենտրոն, նպաստեց առաջավոր գաղափարների արագ տարածմանը Եվրոպայում ՝ Իսպանիայից մինչև Ռուսաստան և Հյուսիսային Ամերիկա: Այս գաղափարները ներշնչված էին նաև Ֆրանսիական Մեծ հեղափոխության գաղափարախոսներից, որոնք արմատապես փոխեցին Ֆրանսիայի հասարակական և քաղաքական կառուցվածքը:
ԱՄԵՐԻԿՅԱՆ ԿՐԹՈՒԹՅՈՒՆ.
Ամերիկացի լուսավորիչների շարժումը սերտորեն կապված է Հյուսիսային Ամերիկայում բրիտանական գաղութների անկախության համար պայքարի հետ (1775-1783), որն ավարտվեց Ամերիկայի Միացյալ Նահանգների ստեղծմամբ: Թ. Փեյնը (1737–1809), Թ. Ffեֆերսոնը (1743–1826) և Բ. Ֆրանկլինը (1706–1790) մասնակցում էին հասարակական-քաղաքական ծրագրերի մշակմանը, որոնք պատրաստում էին անկախ պետություն կառուցելու տեսական հիմքը: Նրանց տեսական ծրագրերը հիմք են հանդիսացել նոր պետության հիմնական օրենսդրական ակտերի `1776 թ. Անկախության հռչակագրի և 1787 թ. Սահմանադրության հիմքում:
ԳԵՐՄԱՆԱԿԱՆ ԿՐԹՈՒԹՅՈՒՆ.
Գերմանական լուսավորության զարգացման վրա ազդել է Գերմանիայի քաղաքական մասնատվածությունը և նրա տնտեսական հետամնացությունը, որը որոշում էր գերմանացի լուսավորիչների գերակշռող հետաքրքրությունը ոչ թե հասարակական-քաղաքական խնդիրների, այլ փիլիսոփայության, բարոյականության, գեղագիտության և կրթության հարցերի նկատմամբ: Եվրոպական լուսավորության յուրօրինակ տարբերակը «Փոթորիկ և հարձակում» գրական շարժումն էր, որին պատկանում էին Հերդերը, Գյոթեը և Շիլլերը: Ի տարբերություն իրենց նախորդների, նրանք բացասական վերաբերմունք ունեին բանականության պաշտամունքի նկատմամբ ՝ նախապատվությունը տալով մարդու մեջ զգայական սկզբունքին: Գերմանական լուսավորության առանձնահատկությունը նաև փիլիսոփայական և գեղագիտական մտքի ծաղկումն էր (Գ. Լեսինգ Լաոկոն, կամ գեղանկարչության և պոեզիայի սահմաններում, 1766; I. Winkelman History of Antique Art, 1764):
60.Տրվածնույնանուն բառերովկազմի՛ր նախադասություններ:
Բազուկ, զատիկ, փող, վայրի:
Բազուկով աղցան պատրաստելիս բազուկը ընկավ մայրիկս ինձ վրա: Սպորտով զվաղվելուց ես վնասեցի բազուկս։Բզեզի «զատիկ» անվանումը շատ հին է և կապված է, Զատկի տոնի օրերին նրա ի հայտ գալու հետ::փողով չէս կարող գնել ամեն ինչ օրինակ գումարով չես գնի երջանկությունը բարությունը եվ կյանքը: վայրի գազանները հարձակվեցին տղայի վրա:Այս վայրը շատ գեղեցիկ է։
61.Տրվածնույնանուն բառերովկազմի՛ր նախադասություններ: Վարել, հարկ, տալ, մատ:
Գյուղացին օր ու գիշեր հող էր վարում։
Ես սովորեցի ավտոմեքենա վարել։
Ձմռանը խախողի մատները սառեցին։
Հարկ է նշել նաև անտառների հատման մասին։
Ձմռանը խախողի մատները սառեցին։
Շախմատում ես արեցի մատ։
Մենք անձնատուր չենք լինի և մեր երկիրը չենք տա բռնավորին։
Ես նրան հինգ մատի պես գիտեմ։
62.Տրվածնույնանուն բառրովկազմի՛ր նախադասություններ:
Անել, անտառ, աղաց, աներ:
Տղայի աները նրան շնորհավորեց։
Տղան թերթում էր անտառ գիրքը։
Անտառում ես տեսա լիքը կենդանիների։
63.Տրվածնույնանուն բառերովկազմի՛ր նախադասություններ:
Անցավ, կարող, գրի, բարի:
Անցավ զգացմունք էր դա և անհոգի։
Ես վստահում եմ նրան, նա կարող է կատարել այս աշխատանքը։
Մեսրոպ Մաշտոցը գրի է առել Հայոց տառերը։
Թագավորից ինչքան հեռու այնքան էլ բարի։
64.Տրվածնույնանուն բառերովկազմի՛ր նախադասություններ:
Կարգին, կուրանա, աղոտ, դուրս եկավ:
Նա կարգին վախեցավ։
Աղոտ կերպով նա մտավ տուն։
Այդ օրը ինձ շատ դութ եկավ, այն մնացել է իմ սրտում։
По преданию, Святой Саркис жил в IV веке и был родом из Кесарии (Каппадокия). Мужественный и умный человек, он поступил на военную службу и достиг звания стратилата римской армии при императоре Константине Великом (285-337).
Однако он был не только хорошим воином, но и замечательным проповедником, и с позволения императора строил церкви и распространял христианство. Во времена императора Юлиана Отступника (360-363) начались гонения на христиан и Всевышний повелел Св.Саркису покинуть пределы империи. Вместе с сыном Мартиросом Св.Саркис нашел убежище в Армении, где царствовал внук Трдата Великого царь Тигран.
Армянский царь, получивший известие о продвижении большого войска Юлиана в сторону Персии, дабы избежать опасности вторжения в свои земли, уговаривает Саркиса перейти на службу к Шапуху II.
На службе у персидского шаха в должности командующего войсками Св.Саркис проявил себя как храбрый и талантливый воин, но из-за отказа принять огнепоклонство был предан смерти в 363 году. Вместе со Св.Саркисом мученическую смерть приняли его соратники.
С V века мощи мученика покоятся в Армении, в специально построенной церкви, носящей имя святого, в селе Карпи (Уши) близ Аштарака. Из Сирии их доставил создатель армянской письменности Св. Месроп Маштоц.
С именем Св.Саркиса связано много народных легенд и преданий. Так, согласно одной из них, Св.Саркис помог Ашугу Гарибу спасти свою любовь.
Бедный Ашуг Гариб любил Шах-Санаме — дочь одного богача. Девушка тоже любила его, но Ашуг был беден, а отец девушки хотел отдать ее в жены богатому человеку.
Тогда Ашуг Гариб решил отправиться в дальние края и там честным трудом заработать себе состояние.
Но перед этим он заручился клятвой своей возлюбленной, что та семь лет будет ждать его. Он поставил ей условие, что если опоздает хотя бы на один день, то она вольна выйти замуж за другого.
Семь лет, трудясь день и ночь, Ашуг Гариб сумел накопить состояние и пустился в путь домой. Но на своем пути он столкнулся с многими трудностями и испытаниями. Стало ясно, что он не поспеет к любимой девушке.
Встревоженный всем этим, он чистым сердцем и пламенной душой в молитве обратился к Св.Саркису за помощью.
Св.Саркис, вняв молитве влюбленного Ашуга, явился ему на белоснежном быстром скакуне в вихре пурги, посадил на своего коня и в одно мгновение домчал к Шах-Санаме.
Тогда отец девушки, видя твердость Ашуга Гариба, совершившееся чудо и преданную любовь молодых, благословил их союз.
С праздником Св.Саркиса, помимо церковных обрядов, связано множество народных традиций и обычаев. В ночь перед праздником молодые могут с помощью гадания узнать имя своего суженого.
Для этого следует съесть соленую лепешку, после этого не есть и не пить, а затем, благодаря участию Св.Саркиса, произойдет чудесное откровение во сне. Согласно поверью, кто во сне им подаст воду, тот и предназначен судьбой.
К этому дню относится еще один обычай: поднос с мукой из жареной пшеницы ставят на крыше или на балконе и ждут следа копыта коня Св. Полководца Саркиса.
Согласно легенде, Св.Саркис должен с ангелами пролететь над домами, и если в подносе с мукой оставит след от копыта своего белого коня (символ чистоты и беспорочности), то в этом году исполнится мечта влюбленного юноши или девушки.
2. Придумайте историю про Святого Саркиса
Однажды Святой Саргис спал. Он уведел во сне бога.Бог сказал состав пончика.Этот пончик даст людям надежду, что они поженятся.Утром святой Саркис начал делать этот пончик.Но неожиданно пришла обезьяна и вылила всю соль на пончик.Это ничего не значило для Саркиса, и он начал давать людям эти соленые печенья.Каждый нашел свою любовь и все были счастливы.
3. Перевести отрывок с армянского на русский язык
Այնտեղ, Սև-ջրի չքնաղ եզերքներին էր, որ ապրում էր Հասոն։
Երկրի սիրուն և քաջ պատանին էր նա։ Ոչ մի մարդ նրան չէր կարող զինաթափ անել։ Ավազակը սիրտ չուներ նրա հոտի շուրջը ման գալ և ոչ իսկ գայլը ոչխարի կողքին քարշ գալ։ Հասոն որքան բարի էր դեպի լավը, այնքան էլ անգութ էր դեպի չարը։
Սիրուն էր Հասոն, նոր ծագող արևի պես չքնաղ։ Երկրի աղջիկների խելքը գնում էր նրան տեսնելիս։ Հապա նրա նվագե՞լը։ Նրա սրնգից հանած ձայները կարելի էր, որ հրեշտակները ունենային այնքան գրավիչ, այնքան սիրահույզ։ Ձայներ, որոնք հոսում էին մելամաղձիկ, քչքչում էին որպես հեզիկ վտակ, դայլայլում որպես սիրահար սոխակ։
Մարդ թե անասուն, այդ ձայնը լսելիս, ակամա մոտ էր զալիս, քարանում և աշխատում էր չկորցնել ո՛չ մի խազը, ո՛չ մի գեղզեղանքը։
Նստում էր Հասոն ժայռերի գլխին, աչքերը ուղղած լա՜յն հորիզոնին, Սև-ջուրը գալարապտույտ ոտքերի տակին, զղզղուն զեփյուռը խաղում ճակատին։
Именно там, на прекрасном Черном море, жил Хассон.Он был самым красивым и смелым мальчиком на земле.Ни один человек не мог его разоружить.У разбойника не было сердца, чтобы бродить вокруг его стада, и даже волка, чтобы тащить овцу.Как хорошо был Хэссон,и был жесток ко злу.Хэссон был прекрасен, такой же яркий, как восходящее солнце.городские девочки с ума сошли когда увидев его.А его играние.Звуки, исходящие из его свечи, могли сделать ангелов такими привлекательными и такими любящими.
Голоса, которые текли в меланхолии, уменьшились как нежный ручей.
Услышав этот звук, человек или зверь, он невольно плакал, забрасывал камнями и старался не потерять ни единой метки или эстетики.Хесон сидел на голове камнях, его глаза смотрели на широкий горизонт,
Черная вода под вьющимися ногами, палящий ветерок играет на лбу.
5. Подберите к приведенным ниже словам противоположные по смыслу. Составьте словосочетания.
Прийти, убежать, счастье, настоящий, посылать мрачный,
вопреки, молодой, запрещать, оставлять службу,
неприятель, великий, влюбленный, суровый, решительный.
6. Используя различные приставки, составьте все возможные глаголы от слов
посылать, проводить,
убегать, прийти. С каждым составьте словосочетание,
обращая особое внимание на употребление предлогов
Ո՞րն է չորրորդ «ավելորդ» տարրը` Mn
2.Քանի՞ քիմիական տարրից է կազմված հետևյալ նյութը ՝ZnS
65+32=97
նշիր այդ նյութը կազմող քիմիական տարրերի անվանումները,հարաբերական ատոմային զանգվածները
3.Լրացրե ́ք բաց թողնված քիմիական նշանները.
ա)Ar(Co) = 59
գ)Ar(F) = 19
բ)Ar(Be) = 9
4.Որոշեք օքսիդացման աստիճանը հետևյալ օքսիդներում և անվանել` N2O,MgO,Fe2O3,MnO2,Cl2O7,P2O3,SO3,SO2,K2O,FeO:
5.Հաշվել մեկ SO3 -ի հարաբերական մոլեկուլային զանգվածը,զանգվածային հարաբերությունները և զանգվածայն բաժինները: s-32+48=80
58.Տեքստում կետերի փոխարենհամապատասխանաբարտեդադրի՛րտրվածհականիշները:
Ամուր — առաձգական, հիշել — մոռանալ, խոշոր — փոքր, արտասովոր — սովորական, լուրջ — թեթևամիտ, ոչ միայն – այլ նաև, տարիքով — երեխա, բռնել — նետել:
Մարդի կ հիշում են խոշոր հայտնագործությունների, աշխարհի մասին պատկերացումները փոխող ճանապարհորդությունների մասին, դրանք փոխանցում են սերունդից սերունդ և երբեմն մոռանում են փոքր թվացող սովորական բաների մասին: Գիտե՞ք, օրինակ, որ Կոլումբոսը ոչ միայն Ամերիկան է հայտնագործել այլ նաև ռետինե գնդակը:
Երբ իսպանացիները ցամաք ելան Հաիթիում, տեսան, որ կղզու բնակիչներն արտասովոր մի գործով են զբաղված: Նրանք լուրջ ու կենտրոնացած իրար էին նետում ու բռնում ինչ-որ շագանակագույն գնդեր: Իսկ այդ գնդերը, կենդանի սովորական արարածների նման ցատկոտում էին քարե սալիկի վրա: Հաիթցիների գնդակախաղը հիմա հազիվ թե զարմացնի մեզ: Թերևս միայն հարցնենք, թե տարիքով մարդիկ ինչո՞ւ էին թեթևամիտ զբաղմունքով տարվել: Իսկ Կոլումբոսի խիզախ նավաստիները շշմած էին մնացել: Չէ՞ որ նրանք երբեք չէին տեսել… կլոր առարկա, որն ամուր սալարկին դիպչելով ետ է թռչու մ:
Բարի Գալուստ Հրաչ Հակոբյանի Բլոգ 